En zo ontstond "'t Buutje"

Ze brachten zon mee
in de kleur van hun ontspannen lijven.
Weer hadden ze het paradijs bezocht,
een jaarlijkse reprise
in een tijdloos ritme van bestaan.

 Ze keerden huiswaarts,
dronken van impressies
en met de gloed van warm zijn
nog in de lome leden.
Nu in een andere versnelling,
niet afgestemd op productiviteit.

 Ze zagen op tegen de grauwe dagen,
de sleur die als een matte mist
over het leven hangt,
en ... wat de krant
voor nieuws te bieden heeft.
Ze huiverden van
E-mails, voicemails, faxen,
van de commercials en de discosound,
gepreekte zegeningen
van een te snel bestaan.

Hun mond nog steeds gevuld
met smaak van ambrozijn,
gefilterd vocht van zoete druiven,
de tinteling nog op de tong
van knoflook en exquise kazen.

Ze brachten zon mee
uit een ander leven,
geschilderd vaak,
bezongen en bedicht.
Het wonderlijke licht
dat speelt in klein dorpen
waar pleinen zijn gevuld
met een verstilde rust.
Het wonderlijke licht
dat als een symfonie
akkoorden strooit over
de uitgestrekte landerijen.

Ze brachten zon mee
die de rimpels doet versterven
van autochtone typen
die op de dorpspleinen
hun schaduw zien getekend
op het vlakke zand.
Bijeen gezeten, weinig woorden
En knikkend naar degene die
zijn bal over de meters gooien moet
totdat zacht tikkend
de ligplaats wordt bepaald.

 Het jeu de boules, in zon geboren
behoeft geen luxe decor,
geen kostbaar oppervlak
als bij het spel dat door zijn naam
aan hoge zeeën schijnt ontleend,
geen investeringen die groter zijn
dan één glas wijn.

 De plaats bepaalt het spel
en de bescheidenheid de ruimte.
De regels zijn geboren
in vriendschap en in de vreugde
van het spelen zelf.

 Ze brachten zon mee
en de weerspiegeling daarvan
vertoonde zich in exponenten
van zomers samenzijn.

 Vanuit herinnering
was toen het spel geboren
dat levend houdt,
dat vrienden maakt
en iets vertelt van
onbezorgd met elkaar genieten.

 En zo onstond 't Buutje,
premier club de pétanque,
nu vijfentwintig jaar geleden.

Emanuel van Amelsvoort 2001