Herboren

Vanuit een wat gedwongen jubileumsfeer,
waar jaren met verwachting
naar was uitgekeken,
daalden in flarden
schaduwen van ontevredenheid.
Een ontraceerbare geruchtenstroom
verzwakte de saamhorigheid.
Trefzekerheid raakte de leden
en plaatste krassen
op een ongeschonden
vlak van samen bezigzijn.

Er vielen druppels welgemeende woorden
op de verkeerde plaatsen.
En niemand voelde schuld.
De lange weg naar beter
bleek sommigen te ver.
Zij droegen hun
met vreugde opgebouwd verleden
op aan de herinnering.

Er liepen lijnen parallel
zonder de neiging
om elkaar te kruisen,
totdat uiteindelijk
ontmoeting werd bereikt.
De plaats waar helderheid
de dissonatie ging verdringen.

Een explosief verbaal conflict
met de regerend eigenaar
van wat ons “boulodrome”
mocht heten ontnam
de fijne nasmaak van
een met zon gevulde
Franse Dag.
En toen die rook was opgetrokken
bleek dat de schade
onherstelbaar was.

Bestuurlijk bleek
de last te zwaar
voor wie daartoe gekozen waren.
De opgelopen averij
vereiste nieuwe daadkracht.

Moegeslagen, aangedaan
weerstond de leiding van de club
de roep om door te gaan.
Hun pijp was leeg.
En het vertrouwen,
meenden zij,
was in de stroom
van het gebeuren
weggedreven.

Vanuit dit vacuüm
ontstonden de commissies,
alleen bedoeld om
de betrokkenheid te tonen.
Gezamenlijk weer bouwen
aan wat gezamenlijk was
neergehaald...
De geest of sfeer
daar ging het om.
Die kwam schoorvoetend terug
en kreeg gestalte in de
aanleg van de banen.

De blije dagen van weleer
kregen de glans van kostbaarheden.
Er scheen weer licht,
de zon brak door en ...
links en rechts werd weer gefloten.

De Braken biedt
het perspectief dat nodig is
om samen te ontdekken
dat leven echt
een feest kan zijn.