Boellied (Wijze: Aan het strand, stil en verlaten...) 'k Doe niks liever dan gaan boelen. 'k Kom er 's-nachts voor uit mijn bed. Iedereen laat ik het voelen. Dinsdagavond is bezet. Fluitend stap ik in mijn wagen En rijd naar mijn maten toe. Neen, je hoort mij nimmer klagen 't Is het liefste wat ik doe. Refrein: Dinsdagavond
ga ik boelen. Niemand
houdt mij daar vanaf, Want een
dinsdag zonder boelen, Is voor mij
de zwaarste straf Dinsdagavond is besproken, Sta ik steevast op de baan. Zelden heb ik dat ontdoken. Niemand haalt mij daar vandaan. 's-Zomers buiten op de banen, 's-Winters lekker overdekt, Mag ik mij in Frankrijk wanen, Waar het boelen is ontdekt. Dinsdagavond kwamen buren Met een berg trammelant. In de keuken was er vuur en Heel de rotzooi stond in brand. Helaas moest ik hen vertellen, Dat ik naar het boelen ging. Ga maar elders kokkerellen, Of bestel de catering. Toen m'n schoonmoeder kwam vragen, Met rolater en een stok, Of ik haar omhoog kon dragen, Gaf mijn antwoord haar een schok. Ik zei nee, ik moet gaan boelen, En dat zeg ik nimmer af. Bel een van die goede doelen, Waar je laatst je geld aan gaf. |
Wil je niet wat langer blijven, Vroeg onlangs m'n eigen chef. 'k Zal driedubbel uren schrijven, Maar ik antwoordde met lef: Ook al geef je me miljoenen, Dinsdagavond is van mij. Geef 'n ander maar die poen en Maak zo mín collega blij. Van de Play Boy kwam men vragen, Of ik met een mooie vrouw, Zonder ook maar iets te dragen, Heel bloot in hun blaadje wou. Kon er heel veel geld voor beuren, Maar ik weigerde persé. Dinsdagavond moes't gebeuren En dan zeg ik altijd nee. Onlangs had ik een receptie En dronk daar een stevig glas Jongen, dat werd een deceptie 'k Wist niet dat het dinsdag was De politie liet mij stoppen Voor een strenge ademtest 'k Kon het bijna niet verkroppen Heel mijn dinsdag was verpest. Toen ging ik maar aan het blazen. Zie, hoe gunstig was mijn lot. 't Deed de politie zelfs verbazen, Want de blaaspijp was kapot. 'k Kan u niet verbaliseren, En hij tikte aan zijn pet. Zo zag ik mijn kansen keren, En mijn dinsdag was gered. Emanuel van Amelsvoort 23 januari 2004 |